اَلَم یَعلَم بِانَّ اللهَ یَرَی؟

از تو بگذشتم و بگذاشتمت با دگران
رفتم از کوی تو لیکن عقبِ سر نگران
ما گذشتیم و گذشت و چه طوفان ها کردی
تو بمان و دگران وای به حال دگران
دلِ چون آینه ی اهلِ صفا می شکند
که ز خود بی خبرند این ز خدا بی خبران
سهل باشد همه بگذاشتن و بگذشتن
کین بود عاقبتِ کارِ جهانِ گذرا

هم من می دونم و هم تو که چه دروغ بزرگی دارم می گم به خودم که میگذارم و می گذرم... که اگه گذشته بودم و گذاشته بودمش، امروز دوباره دست بندِ سبزم را به دست نمی بستم.
هیجده تیرِ امسال را مثلِ سی خردادش و بیست و دوِ خردادش، هرگز فراموش نخواهم کرد....
خسته نباشید. خسته نشید.

من خوب می دونم و نمی دونم که تو چقدر می دونی که این بار قصه هه همون قصه ی همیشگیِ جهانِ گذرا نیست، که این بار بدجور خواهد ماند، با تمام تلاششان برای دهان به دهان نچرخیدنشان. می دونی؟ همون تاریخ سیاهِ بشر نوشته ای، که آدم بدا همه ی همیشه سعی داشتن به نفع خودشون بنویسنش و ردپای حقیقت رو پاک کنن، ثابت کرده که قصه هایی که بیش تر تلاش می شه زیرِ قالی قایم بمونن و فراموش بشن یه روزایی سر بیرون می زنن که گوشِ فلک رو کر می کنن با صداشون...

اَلَم یَعلَم بِانَّ اللهَ یَرَی؟
آیا ندانست که خدا او را می بیند؟